Tweede kamp expeditie en de Aye-aye overleeft!

Tweede kamp expeditie overleeft!

Het was weer een heel andere ervaring vergeleken met de voorgaande!
Dit keer zaten we midden in het oerwoud. Het kamp, Vato, wordt vaker gebruikt door onderzoekers, dus lijkt al iets meer op de westerse definitie van een kampement. Een stenen tafel, wasbak en kampvuur om eten te koken en op te warmen. Verder zijn er wat plekken afgezet, sommige zelfs met dak van golfplaten, om je tentje onder te zetten. Ik ging natuurlijk voor de meest primitieve versie, je zit maar 1 x in de jungle van Madagaskar! Diepste staanplek het bos in gezocht, zonder afdak en toegang tot duizenden bosjes om een plasje te doen. Lang leven kamperen!
Het luxe van dit kampement was dat we zelfs een douche hadden :O Midden in het bos een douche met stromend water (moet er wel bij vertellen dat het ijskoud water was), maar verbaasde me er echt over hoe ze dat water daar krijgen.
Alleen het douchen was al zo een geweldige ervaring! Sta je dan; half in je nakie, in de schemerig, midden in het oerwoud. De nachtdieren komen langzaam tot leven dus het bos wordt gevuld met allerlei spooky geluidjes. Kreeg vandaag zelfs te horen dat ons kamp erom bekend staat bewoond te zijn door geesten. Maar goed dat ik dat niet van te voren wist, toen ik nog midden in de nacht alleen mijn tent uit moest om te plassen…

Om 6 uur stonden we op om te gaan ontbijten. 3x raden wat dat mag zijn…. Rijst. Maar op gegeven moment vind je wel een manier om er iets lekkers van te maken. Rijst met honing, cacao en banaan en Rijst met suiker, nootjes en rozijnen behoorden toch wel tot mijn favorieten creaties.
Afwisselend kregen we er een omelet of gerookt zebuvlees bij, dus zo slecht hadden we het nog niet. Het zebu vlees was echt verrukkelijk!! Meteen de eerste dag werd al het rauwe vlees aan een stok boven het kampvuur gehangen. Zag er beetje raar uit, moeten we dat állemaal vanavond opeten. Maar het werd netjes verdeeld over alle dagen. Naarmate de dagen vorderde werd het steeds lekkerder omdat het al dagen boven het kampvuur hing te roken :D
De lunch was jammer genoeg wat minder appetijtelijk. Rijst met witte bonen of rijst met kikkererwten…
Het avondeten was ietsje gevarieerder; Rijst met groenten, vis of vlees of Spaghetti met sardientjes.
Als toetje een bak komkommer of ananas.
Maar ik was goed voorbereid. In het weekend hadden we marshmallows met chocola en maria-koekjes :D Jummmiiiee!
Ik merk dat ik wel erg veel over eten praat in mijn verslagen…
Niks aan te doen na 2 maanden Madagaskar, dan beginnen de hallucinaties op te spelen. Toch die malariapillen hè…
Heb afgelopen kamp bijna iedere nacht over eten gedroomd. En overdag hielden de gespreken niet op over de maaltijden die we zouden gaan maken zodra we weer thuis zijn. Moet toch wat als je 8 uur op een dag wat rond loopt te banjeren in het oerwoud.
Van 7 tot 12 liepen we rond en van half 2 tot half 5 gingen we opnieuw opzoek.
Gelukkig is er wel wat te zien onderweg. Een aantal keren zijn we Sifaka’s en de white and black ruffed lemurs tegengekomen. Echt super mooie beesten! Sifaka’s zien er een beetje lomp uit in die dunne boompjes. Zo groot en log, net of ze op de verkeerde plek zitten.
De ruffed lemurs hoorde je van een afstandje al tekeer gaan. Niet normaal wat een lawaai! Net of je een groep agressieve gorilla’s tegenkomt.

Het is echt een geweldige ervaring om zo midden in het bos te leven. Zo totaal verschillend van het dagelijks leven in Nederland. Super mooi om mee te maken!
Zolang ’t droog blijft tenminste…
2 miezer dagen gehad, waardoor het bos eigenlijk alleen maar mooier werd. Je loopt tot aan de boomgrens waar de mist laag over de berg hangt, erg bijzondere sfeer. Nadeel is dat op die dagen de bloedzuigers ook tot leven komen. Na een paar uur lopen zitten je enkels echt helemaal onder. Soms voel je wat kriebelen en weet je dat ze bijten, wat verder niet pijn doet ofzo, je schiet ze gewoon weer weg. Maar de eerste dag bleef het maar kriebelen terwijl ik niks zag. ‘’Hmm… zal wel niks zijn, gewoon verder lopen’’. Tussen de middag trek je je broek op, sokken omlaag en dan vallen er opeens 8 dikke volgezogen vettige bloedzuigers uit je sokken. IIIIEEEHHLLL!!! Alleen het idee al is zo vies, terwijl ze eigenlijk niks kwaads doen. Volgende dagen uitgevonden dat ze niet door een panty kunnen kruipen gelukkig, tegelijkertijd extra warm zo’n legging onder je broek 
De laatste dag was wel echt een drama. Het regende super hard! ’s Nachts in mijn tentje liggen hopen dat het de volgende ochtend wel over zou zijn, maar de regen bleef maar komen.
Toch maar proberen om het veld in te gaan. Tegen mijn verwachtingen in ook nog eens een lemur groep gevonden, wat ik echt niet snapte, want wat moeten hun nou in de regen?
Ze bleven dan ook uren opgefrommeld tegen elkaar aan zitten en wij maar, in de stromende regen, wachten totdat ze zouden poepen. Na 3 uur waren we allemaal zo verkleumd dat we terug moesten naar het kamp om op te warmen.
Wel leuk dat ik nu het echte ‘’REGEN’’woud heb ervaren :D

10 dagen zijn we in het veld geweest; 8 dagen onderzoek en 2 dagen heen en terug lopen. Heerlijk als je weer terug bent in het onderzoekscentrum! Terug in Valbio kon ik me ook echt niet meer inhouden. Dan heb je na 2 weken 3x per dag rijst, opeens de keuze om te eten wat je maar wilt :O
Vers stokbrood, blik knakworstjes, Prince koekjes, havermout, en gelijk ook maar even lunchen in het restaurant (als ze dan toch op ons gerekend hebben met koken)…
’s Middags tassen uitgepakt, tent afgespoten, was gedaan (=laten doen) en eindelijk een warme douche genomen!! Heeeeerrrlijk om weer even bij te mogen komen in het onderzoekscentrum. Lekker op een matras slapen, op een bank liggen film kijken, mails bijwerken, skypen. Lang leven internet! Wat nog steeds een mysterie voor mij blijft, hier in the middle of nowhere…

Om het niet te verleren zijn we woensdag maar lopend naar het dorp, Rano, gegaan. Viel toch wel tegen.. Terugweg bergop; 3 dagen spierpijn van gehad :p Duidelijk dat mijn benen nog even bij moeten komen van kamp.
In Rano voor het eerst in 2 maanden een biertje gedronken. Je weet niet wat je meemaakt, 10 min later lagen we allemaal zowat te slapen :p

Vanavond gaan we night walk doen naar de aye-aye (vingerdiertje). Heel eng nacht diertje, waar allemaal horror-mythes over bestaan. Bepaalde stammen denken dat het zien van een aye-aye de dood voorspeld.
Ik was toch eigenlijk wel van plan om ze vanavond te bekijken…
Hopelijk kan ik het nog navertellen morgen, vingers crossed!

29-06-‘14
Nou we hebben ’t overleeft, maar dat had ook anders af kunnen lopen.
Maar goed dat het donker was, waardoor we heel wat van de horror beelden niet konden zien. Slangen die we perongelijk nét niet vertrapt hebben. Vraag je je toch af hoeveel je er al rakelings voorbij gelopen bent, maar niet opgemerkt hebt. Afgronden langs een smal padje, waar je toch wel een aantal meter omlaag zou schuiven. Verticaal afdalen, waarbij je geluk had dat je je aan de lianen enigszins vast kon grijpen.
Maar het was echt een super vette avond! Ben zo ontzettend blij dat we de Aye-aye ook echt gezien hebben :D Hij komt echt alleen hier voor! Moet je je voorstellen dat je zoveel moeite doet en dan anti-climax moment hebt aan het eind van de tocht.
Rond 6 uur begonnen we de tocht, toen het donker begon te worden. Er was wel een klein probleempje, we moesten de rivier oversteken. Tot aan onze heupen volgens de gids :/ Uhm, tja.. dat had hij van te voren ook wel even mogen melden.
Gelukkig viel het mee toen we bij de rivier aankwamen en stond het water maar tot aan de enkels/scheenbenen (mijn knieën). De lokale gids bood ons heel lief aan om ons allemaal op zijn rug een voor een naar de overkant te brengen. Maar een beetje survivallen hoort er wel bij hè. Schoenen uit en het water in! Hopelijk geen rare beestjes…. Oma zei nog zo dat ik niet in vreemde water mocht :l
Ik had eerlijk gezegd verwacht dat de wandeling een beetje toeristischer zou zijn, maar het was echt een goeie klim. Leek net kamp expeditie en dat op onze vrije zaterdag. Spierpijn van eergister is er nu wel uitgelopen 
De aye-aye had een collar (halsband) om, waardoor we hem met een apparaatje konden volgen. Na een tijdje hiken werd het signaal steeds sterker, we kwamen dichterbij! Deja-vu momentje van Namibië; achter de luipaarden en cheeta’s aan.
Opeens begon de gids te roepen dat de Aye-aye er zat. Maar je hebt geen idee waar je moet kijken! Het is super donker en dat beest blijft maar op en neer bewegen. Eerst zag ik alleen een staart voorbij rennen. Veel groter dan ik had verwacht! Net een grote dikke bruine kat.
Daarna hebben we het diertje een tijdje gevolgd en konden we het steeds vaker en langer zien. 1 keer kwam hij heel mooi over een tak van links naar rechts voorbij lopen, precies in ons beeld. Wat random foto’s proberen te schieten, je hebt geen idee waar je op richt en je camera focust niet in het donker. Gelukkig is het enigszins gelukt! Beetje wazig, maar ik heb bewijs dat ik de aye-aye écht gezien heb! :D Jeaaah!
Dan nog 2 uur terug rijden in het donker. Lekker met z’n 4en op elkaar gepropt op de achterbank. Het was al tien uur geweest, dus normaal allang bedtijd hier. Wel handig, als je in slaap valt kun je gewoon niet omvallen omdat daar geen plek voor is. Om twaalf uur lag ik weer in mijn heerlijke bed, een-na-laatste nacht. Vanochtend zelfs uit kunnen slapen :O Record-tijd: half 9 pas wakker.
Vandaag laatste rustdag voordat we weer het veld in mogen. Nog even chilly-billy op de bank hangen :D